قرآن و رابطه با خداوند(اگر خدا بخواهد انسان هدایت میشود مصیبت با اجازه خداست ایمان تنها راه برون رفت از مشکلات)

قرآن و رابطه با خداوند

شرح و تفسیر

اگر خدا بخواهد انسان هدایت میشود

مصیبت با اجازه خداست

ایمان تنها راه برون رفت از مشکلات

سوره ۶۴: التغابن - جزء ۲۸

مَا أَصَابَ مِن مُّصِیبَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَمَن یُؤْمِن بِاللَّهِ یَهْدِ قَلْبَهُ وَاللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿۱۱﴾

هیچ مصیبتى [به کسى‏] نرسد مگر به اذن الهى، و هر کس به خداوند ایمان آورد [او] دلش را هدایت کند، و خداوند به هر چیزى داناست‏ (۱۱)  

معنی لغات کلیدی

مَآ أَصَابَ : (به کسی) نرسیده است

یَهْدِ :هدایت میکند

مصیبة : بدبختی , فلا کت , ادبار و مصیبت , روزبد

إذْن : اعلام به اجازه ؛ اجازه دادن

تفسیر نور

انسان مؤمن، چون به علم و حکمت و رحمت خداوند ایمان دارد، می‏داند که بدون دلیل و حکمت و عدالت، به کسى مصیبتى نمی‏رسد و هر مصیبتى، یا نتیجه عمل خود انسان است «ما اصابکم من مصیبة فبما کسبت ایدیکم»(50) و یا اسباب آزمایش و امتحان براى رشد و کمال. «فاخذناهم بالبأساء و الضرّاء لعلّهم یتضرعون»(51)

«اذن» در قرآن، هم به معناى اذن تکوینى الهى آمده است، مانند رویش گیاهان در زمین‏هاى آماده، که با اذن الهى صورت میگیرد: «والبلد الطیّب یخرج نباته باذن ربّه»(52) و هم به معناى اذن تشریعى، نظیر آیه «اُذن للذین یقاتلون بانّهم ظلموا»(53) یعنى به مظلومان اجازه دفاع داده شده است. در اینجا مقصود از اذن، همان اذن تکوینى الهى است، یعنى تمام حوادث در مدار علم و اراده اوست و خداوند از هیچ چیز غافل نیست، خداوند اسباب و وسایلى را براى رسیدن به خیر یا شر فراهم کرده و هر موجودى، از هر یک از اسباب استفاده کند نتیجه ‏اش را خواهد گرفت.

نمونه هدایت قلب که مایه آرامش مؤمنان مصیبت زده می‏شود، در سوره بقره آمده است: «الّذین اذا اصابتهم مصیبة قالوا انّا للّه و انّا الیه راجعون اولئک علیهم صلوات من ربهم و رحمة و اولئک هم المهتدون»(54) کسانیکه هنگام برخورد با مصیبت میگویند: ما براى خدا هستیم و به سوى او بازمیگردیم، انان علاوه بر دریافت صلوات ورحمت الهى، هدایت یافتگان واقعى هستند.

ایمان که یک امر درونى است، اگر در انسان جاى بگیرد باعث هدایت‏یابى قلب می‏شود و اگر روح و قلب انسان هدایت شود، رفتار و گفتارش نیز هدایت شده است. «یهد قلبه...»

50) شورى، 30.

51) انعام، 42.

52) اعراف، 58.

53) حج، 39.

54) بقره، 156.

پیامها

1- مصیبت‏ها در مدار اذن الهى است، نه تصادف و اتفاق. خداوند مانع تأثیر حوادث نمی‏شود. «ما اصابکم من مصیبة الاّ باذن الله»

 2- ایمان، سبب جلب رحمت و هدایت ویژه الهى، در برابر مصیبت‏ها میگردد. «ما اصاب من مصیبة... و من یؤمن باللّه یهد قلبه»

 3- خداوند، به مؤمنان مصیبت زده راه علاج و درمان یا تحمل و تکلیف و صبر را الهام میکند. «و من یؤمن باللّه یهد قلبه»

 4- کسیکه به علم و اراده خداوند ایمان دارد، در برابر حوادث، صبر و توکّل و امید را از دست نمی‏دهد. «و من یؤمن باللّه یهد قلبه»

 5 - دریافت الطاف الهى بر اساس گامى است که خود انسان برمیدارد. «من یؤمن باللّه یهد قلبه»

 6- خداوند می‏داند که ایمان ما واقعى است یا منافقانه. «و من یؤمن باللّه... و اللّه بکلّ شى‏ء علیم»

 7- مصیبت‏ها با اذن و علم الهى است و در آنها اسرارى نهفته است که خداوند می‏داند. «ما اصاب من مصیبة الاّ باذن اللّه... و اللّه بکلّ شى‏ءٍ علیم»

 8 - توجّه انسان به احاطه علمى خداوند، سبب تحمل مصیبت‏ها و پایدارى در برابر مشکلات است. «ما اصاب من مصیبة... و اللّه بکلّ شى‏ء علیم»