نهج البلاغه "علی رهبر راستین انقلاب اجتماعی"

      علی رهبر راستین انقلاب اجتماعی

راز بگشا ای علی (ع) مرتضی

ای پس از سوءالقضا حسن القضا

ای علی (ع) که جمله عقل و دیده‌ای

شمه‌ای واگو از آنچه دیده‌ای

یا تو بر گو آنچه عقلت یافته است

یا بگویم آنچه بر من تافته است

چون تو بابی آن مدینه‌ی علم را

چون شعاعی آفتاب حلم را

باز باش ای باب بر جویای باب

تا رسد از تو قشور اندر لباب

باز باش ای باب رحمت تا ابد

بارگاه ماله کفوا احد [55].

علی علیه‌السلام در مسجد بر فراز منبر رفته شرایط خود را با تاکید و تکرار و روشن و آشکار به همه‌ی مردم گفت. همگی گفتند با جان و دل پذیراییم و از تو فرمان می‌بریم. نخست طلحه با امام بیعت کرد و سپس زبیر و آنگاه همگی هجوم آورده دست خود را به نشانه‌ی بستن پیمان فرمانبرداری در دست علی (ع) گذاشتند، امامت حقه امام، به زمامداری، به شیوه‌ی درست و کامل مردم سالاری نیز زیب و زیور یافت. 

علی پاسدار نظام اسلامی

                    علی پاسدار نظام اسلامی

روزگار خلیفه‌ی نخست در جنگ با از دین برگشتگان و معترضان و سپس آغاز فتوحات برون مرزی در شام- که زیر سلطه‌ی روم شرقی بود- به سر آمد. پس از وی عمر بن خطاب به خلافت نصب شد. در دوره‌ی دهساله‌ی خلافت عمر (13 -23 ه.) ایران ساسانی، شام (سوریه، فلسطین، اردن و لبنان کنونی) و مصر به دست مسلمانان افتاد. در آمدن سرزمینهای وسیع و ملتهای گوناگون در قلمرو مسلمانان، مسائل اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و اداری نوی فراهم کرد. خلیفه‌ی دوم می‌خواست با اعمال قدرت مشکلات را چاره کند، در برخی موارد توفیق به دست آورد و در مواردی نیز مشکلات در زیر پرده ماندند و حل نشده برای جانشین او باقی ماندند، همین مسائل و مشکلات به توطئه‌ای علیه عمر انجامید و به ظاهر، به بهانه‌ی ملیت دوستی و مبارزه با تبعیض نژادی، به دست فردی ایرانی به نام ابولولو فیروز با خنجر زخمدار گردید و بر اثر همان زخم از دنیا رفت. عمر در روزهای آخر زندگی، برای گزینش جانشین خود، شورایی تشکیل داد که شش نفر زیر عضو آن بودند: